tocht naar de IJszee te kunnen laten aanmonsteren.
Het geduld van den knaap werd echter deerlijk op de proef gesteld en hij kreeg al berouw, maar niet naar de Oostzee gegaan te zijn. Want weken verliepen en van de nieuwe onderneming werd nog altijd niets gehoord.
Maar eindelijk toch werden er van stadswege twee schepen uitgerust. Op het eene, „De Hoop", werd tot schipper en tegelijk als commies van de koopmansgoederen aangesteld Jan Cornelisz. Rijp, op het andere, „De Volhouder" geheeten, Jacob van Heemskerck en als stuurman de kloeke en ervaren Barentsz, wiens geschiktheid voor zoo'n moeilijken tocht al tot tweemaal toe zoo schitterend was gebleken.
Het viel onzen Jacob niet moeilijk, als scheepsjongen op het schip van Heemskerck te worden aangenomen en dat ook Gerrit de Veer meeging, spreekt vanzelf.[1] Den vijfden van Bloeimaand was het aanmonsteren.
In de taveerne, waar dit zou plaats grijpen, kwamen zich dien dag vóór en nà varensgezellen tot de reis aanmelden, doch verscheidenen zagen zich teleurgesteld, omdat zij getrouwd waren. Maar toen ten laatste bleek, dat men de schepen op die manier onmogelijk voldoende bemand kon krijgen, was men wel gedwongen, voor de rest gehuwden aan te nemen. Zoo gebeurde het, dat ook meester Hans Vos als barbier op de scheepsrol kwam te staan. Ondanks al zijn geleerdheid en menschlievende bedoelingen, om de luiden gratis te ontwikkelen, had hij
- ↑ Aan het slot van De Veer's dagboek leest men de namen van hen, die van Nova Zembla in het vaderland teruggekomen zijn, n.l.:
Jacob Heemskerck, commys ende schipper.
Pieter Pietersz. Vos.
M. Hans Vos, barbier.
Laurens Willemsz.
Pieter Cornelisz.
Jacob Jansz. Sterrenburgh.
Jan Hillebrantsz.
Jacob Jansz. Hooghwout.
Jan van Buysen.
Gerrit de Veer.
Lenaert Hendricksz.
Jacob Evertsz. Verder stierven, behalve de timmerman, wiens naam niet wordt genoemd: Jan Aerjansz.; Willem Barentsz., de stuurman; Claes Andriesz. en Jan Fransz.
