I.
Het is voor het late uur nog buitengewoon levendig aan den Buitenkant te Amsterdam. Wel zijn de meeste winkels reeds gesloten, want het is reeds zeven uur, en kunstlicht is duur in het midden der 17de eeuw; maar de Mei-avond is zoo zoel en zoo verleidelijk helder, dat de winkeliers en hun bedienden zich gerept hebben om de luiken voor de ramen te krijgen, en nu met vrouw en kinders, met vrijster, zuster of kameraden, nog een luchtje komen scheppen aan het heerlijke, koele IJ.
Zoo drentelen, kalm en deftig in den wandelpas, groepjes, soms uit een geheel huisgezin bestaande, uit alle straten der stad den Buitenkant op.
Een der weinige winkels die nog verlicht zijn, schijnt een bijzondere aantrekkelijkheid te hebben, want de meeste wandelaars wijken, op de hoogte van de Monckelbaens-brug gekomen, van de middelstraat af, zoodra ze dat huis naderen; ze vormen een opeengepakte massa kijkers voor de vensters, zoo dat de breede stoep nog te smal is, om alle nieuwsgierigen te bevatten; de achterstaanden wachten dan ook maar tot de voorste genoeg gezien hebben en opschuiven, om ook hun een kijkje te gunnen.
Toch is het geen winkel, die door schitterende uitstalling
