12
dan snel dwarrelend heen. Hij vroeg de Godin der Schoonheid en der Liefde, wat dat beteekende en Venus verhaalde hem, welke straf zij Atalanta had opgelegd. Hij was hevig bedroefd en smeekte ten slotte de Godin ook hem in een even vluggen vlinder te veranderen.
Zij verhoorde zijn bede en toen zag men beiden even schoon en vlug, dartelen en stoeien boven de bloemen en elkaar fladderend inhalen. Dan verheffen ze zich soms hoog in de lucht in het verblindend zonlichtstof, dat men hem niet met de oogen kan volgen.
Nog steeds leven de nakomelingen van Atalanta, die allen haar naam dragen. Overal, zelfs in de straten der steden en dorpen treft men de schoone vlinder aan; als de zon maar vriendelijk schijnt, tot in den laten herfst toe; maar ons land is zoover van haar geboorteplaats verwijderd, dat men haar geschiedenis niet kent en men geeft haar allerlei namen als: Admiraal, Schoenlapper, Nummervlinder, Zomerkapel en andere.
Op de brandnetels vindt men de ingesponnen rupsen. Als de tijd van haar verandering, haar metamorphose, gekomen is, wordt ze een bruingele pop met een menschengezicht, waarop nog de stukjes goud te zien zijn, die het schoone meisje in het ongeluk hebben gestort.
Een paar weken later stijgt de schoone vlinder uit de brandnetels op, en onder op haar vleugels staat nog met duidelijke cijfers het jaartal 1881 vermeld, het jaar van haar eerste metamorphose. Van welke jaartelling dit echter is, weet niemand.
