de Mensch in vele verſchillende gedaanten, dan moet dit ook zeker plaats grijpen in zijne Gezellige Pligten. Ik zal hier eens onderzoeken, of mijne Landsgenoten die Pligten, ten minſten enigen der voornaamſten, behoorlijk betrachten, en of zij derhalven hierin te laken of te prijzen zijn.
Zal het leven der ſterflingen ene onäfgebrokene reeks van gezellige pligten wezen, zal men dezelve op prijs ſtellen, dan behoort de Verkering en Omgang met Menſchen, dunkt mij, hiertoe den grond te leggen. "Door de Verkering met andere Menſchen leren wij ſpreken; wij verkrijgen het gebruik der Reden; verbeteren alle onze Zielvermogens; verkrijgen kennis van alle Kunſten en Wetenſchappen; wij leren de Deugden, en worden bekwaam tot alle Menschlijke bezigheden en Zeden: bijgevolg kunnen wij ook alle deze voordelen, aan andere Menſchen, door onze Verkering met dezelven, verſchaffen[1]." Maar – zal de Verkering dit einde bereiken, dan behoort zij gul, oprecht,
- ↑ G. F. Meier, Philoſophiſche Zedenkunde. Deel III. Bl. 310.
