3
uit der natuurwetenschap verre stonden, had langzamerhand het volkomen natuurlijk gevolg, dat de reeds bedaagde wijsbegeerte, bij gebrek aan eigen bloedsvernieuwing, een poging deed de Marxistische theorie met hare machtige denk-perspectieven zich toe te eigenen.... geheel ten onrechte. Al heeft de Duitsche wijsbegeerte, bij de wieg der jonggeborene ontboden, haar ééne groote gave geschonken, zij is en blijft het kind—het natuurlijk kind—van de moderne evolutie-leer, als zoodanig echter niet door de moeder gewenscht en bijgevolg verstooten.
En dit terugwijzen zal worden volgehouden, zoolang de natuurwetenschap in officieel gewaad blijft tronen in de hooggezaghebbende kringen, waar ongewenschte en verstooten kinderen nu eenmaal geen toegang hebben.
Maar de veel geloochende begint thans langzamerhand een wettige erkenning te eischen, hoofdzakelijk om zich te bevrijden van het gehate weefsel van ideologie, waarmede de bespiegelende wijsbegeerte haar omwikkelt, ten einde haar, aldus vermomd en onkenbaar, onder hare hooge bescherming de officieele sferen binnen te leiden.
Zij wil die vermomming niet, die haar verlamt, haar ontneemt al de bloeiende kracht en schoonheid van haar wezen. En zij rukt onstuimig zich los uit de verstikkende omarming des ouderdoms, die haar is als wilde een vampier zich voeden met haar jeugd, haar rein idealisme, haar goddelijken vrijheidszin.
De nog niet in alle deelen geschoolde en gediscipli-
