merckpael ſtelt: en dat dit getal vermenichvuldight, door de Eenheyt, het grootſte en volmaecktſte is: In voegen dat het beginſel genomen van de Eenheyd, de voet of grond van de Piramide, eindight in tien duyſent; en gelijck men in Philo de Iode leeſt, ſoo eindight zy in de langhte en breede van hondert voeten, ’t welck verdubbelt zijnde nae de natuere van het quadraet of vierkant, ſoo moeter uyt komen, gelijck geſeyt is, het allervolmaecktſte getal. Daer wort geſeyt dat dit het Einde bediet, en daerom vertoonen wy dat hy in ſijne ſlincker hand eene griexſche Ω Omega heeft, weſende de laeſte letter van ’t Alphabet, door ’t welck alle geſchaepene dingen werden verklaert: en door ’t welck Godt oock ſeyt in de Openbaeringe: Ick ben de Alpha en Omega, het Begin en het Einde. En daerom danck ick dien Grooten en Almachtigen God, dat hy my oock in dit werck niet heeft verlaeten, ’t welck ick totten Einde toe, tot zijnder Eeren hebbe voltrocken. Waer over ick niet magh ſeggen als David in ſijnen lxxiii Pſalm, Waerom hebdy my ten Einde toe verstooten? maer ick love en prijſe God, die daer is mijn Begin en Einde.
Honore, nae de Gedenckpenningh van Vitellius.
EEn Iongelingh met een Spies in de rechter hand, en de halve borſt bloot, oock een Overvloets Hooren in de ſlincker. Aen ’t ſlincker been ſal een Helm ſtaen, weſende ſijn hoofd geciert met ſchoone optoyſels van ſijne eygene hayren.
De Spies en de bloote borſt, bedieden, datmen de Eere met kracht moet verdedigen, en met ſuyverheyt en oprechtigheyt bewaeren.
De Overvloets Hooren en de Helm geven twee dingen te kennen, die den Menſch lichtlijck in ’t geloof brengen van geeert te worden: d’eene is de Rijckdom, d’andere de Krijghsoeffeningh, d’eerste brenght Eere en dat door goeddadigheyd, en d’ander door hooghmoedigheyd: d’eene door mogelijckheyd om goed te doen, en d’ander met perijckel van ſchaede; d’eene om datſe doet hopen, d’ander om datſe doet vreeſen; d’eene leyt de Eere ſoetlijck by de hand, d’ander trecktſe met kracht van achteren.
Honore. Eere.
EEn Man van een eerwaerdigh opſicht, en met Palm gekroont, met een gulde keeten aen den hals, als mede braſeletten aen de armen, houdende in de rechter hand een Spieſſe, en in de ſlincker een Schild, waer op geſchildert zijn twee Templen, met een opſchrift: Hic terminus hæret; ſpeelende dit op de Tempels van Marcellus hier vooren verhaelt.
Met Palm is hy gekroont, om dat deſe boom, gelijck A. Gellius verhaelt, een teycken is van overwinninge. Want ſoo men op dit hout eenige ſwaerte hanght, ſoo ſal ’t nochtans niet wijcken, maer ſich daer tegens op geven: Weſende dan de Eere een kind van de overwinninge, gelijck Boccatius in ſijne Godenbeſchrijvinge verhaelt. En ſoo paſt het wel dat hy zy geciert met het waepen van ſijn Moeder.
De Spies en Schild waeren in oude tijden de wapens der Koningen, in plaets van de kroonen, gelijck Pierius verhaelt. En gelijckmen tot den Tempel van de Eere geene ingangh hadde als door den Tempel der Deughd, ſoo wort verſtaen, dat dat alleene de waere Eere is, die door de Deughd voortkomt.
De gulde keetens aen hals en armen, waeren oude Eerteyckens, en wierden van de Romeynen gegeven tot belooninge, van die ſich dapper, in den Krijgh, hadden gedragen, gelijck Plinius verhaelt.
Honore. Eere.
EEn ſchoon Iongelingh in purper gekleet, met Lauwer gekroont, met een Spies in de rechter hand, en in de ſlincker een Hooren van Overvloet, vol vruchten, bloemen en blaeders.
Eere is een naem van een vrywillige beſittinge van een deughdelijck gemoed, den Menſch toegeeygent tot belooninge van dieſelve Deughd, en beveſtight door het ooghwit van ’t geen eerlijck is. Thomas ſeyt, de Eere is de belooninge van yder Deughd.
Hy wordt jongh en ſchoon gemaeckt, overmidts hy ſonder eenige woorden of ſluytreedenen, ſich aengenaem maeckt. En
