Genius. Geest.
VOorts vintmen in verſcheyden marmoren de Genius of Geest uytgebeelt, naeckt, gevleugelt, en dat hy hout tuyltjens, kranſkens, korfkens met bloemen en vruchten: oock andere die daer ſlaepen, andere dieder kort en beknopt gekleet gaen, oock gevleugelt, met palmen, zeeghteeckenen, eerkranſen, fackels en andere dingen meer, die een yder kan verſieren, nae dat hy iemants Geeſt of Konſt wil uytdrucken.
Memoria. Geheughniſſe, Gedachtniſſe.
EEn Vrouwe van middelbaer Ouder, hebbende op ’t hoofd een bagge of een kofferken vol juweelen, in ’t ſwart gekleet, treckende mette twee eerſte vingers van de rechter hand aen ’t lelleken van ’t rechter oor, en mette ſlincke hand, houtſe een ſwarte hond.
Van middelbaer Ouder iſſe geſtelt, om dat Ariſtoteles ſeght, dat de Menſchen in ’t beſte van haer leven van beter en vaſter memorie zijn, als in d’Ouderdom, en dat door de vergetenheyt, om dat de kindſcheyt ſulx noch niet heeft geleert.
Het cierſel op ’t hoofd bediet, dat de Memorie een ſeer getrouwe opſluytſter en bewaertſter is van alle dingen, die onſe ſinnen door de fantaſyen of invallen werden vertoont: en daerom iſſe genaemt een kiſte van Wetenſchap, en van de ſchatten der ziele.
Met ſwart iſſe gekleet, om dat deſe verwe vaſtigheyt bediet, waer van voor is geſproken: Weſende dit de memorie eygen, datſe vaſt hout ’t geene den ſinnen is vertoont en ingebeelt.
Zy treckt aen ’t lelleken van haer oor, tot vergelijckinge van ’t geene Plinius ſeyt, in ’t diepſte van ’t oor is de plaetſe van de Memorie, ’t welck wy te kennen geven, als men daer aen roert, gelijck Virgilius mede getuyght.
De ſwarte Hond is om dieſelve reeden als ’t ſwarte kleed: om dat de Hond een Dier is van een groote Memorie en onthout, gelijck wy door de daeglijxſe eervaringe ſien, want als hy in onbekende wegen gebracht wort, en verre van huys is om weder te keeren, jae waer hy is, ſoo ſal hy ſonder eenigh beraet, den wegh van waer hy is gekomen, wederom in ſlaen. Daerom wordt geſeght, dat wanneer Vlyſſes naer ’t verloop van twintigh Iaren wederom in ſijn Vaderland keerde, dat een Hond, dieder in ſijn vertreck, van hem gelaeten was, hem allereerſt kende, en alle vriendſchap bewees. Waer over oock Socrates by Plato, in ſijne Phœdro ſwoer, by eenen Hond, als dat Phœdrus had van buyten geleert, de geheele Oratie of Vertoogh, die Liſias hadde gemaeckt.
Memorie. Geheughniſſe.
EEn Vrouwe met twee aengeſichten, in ’t ſwart gekleet, die in de rechter hand een Penne, en in de ſlincker een Boeck hout.
De Memorie is een beſondere gave van de Natuyre, en van veel overleghs en bedenckens, omhelſende daer door alle verledene dingen met den regel der Wijsheyd, ſoo wel in ’t geene geſchiet als ’t geene noch kan gebeuren, en daerom iſſe met twee aengeſichten gemaeckt.
Het Boeck met de Penne, betoonen, gelijckmen plagh te ſeggen, dat de Memorie haere volkomentheydt krijght door ’t gebruyck, welck gebruyck voornaementlijck beſtaet of door ’t leſen of door ’t ſchrijven.
Memoria grata. Danckbaere Geheughniſſe van de ontfangene Weldaeden.
EEn aengenaeme Ionge Dochter, die gekroont is met een tack vol Geneverbeeſien, houdende in de hand een groote Spijcker, ſtaende tuſſchen een Leeuw en Adelaer.
Zy wort met een Genevertack gekroont, en dat om drie reedenen, d’eene, om dat zy noyt wormſteeckigh, verout noch vermolſemt wert, even gelijck een goede Memorie nimmer eenigh verderf van vergetentheyt gevoelt noch veroudert, en daerom wortſe jongh geschildert. De tweede reeden is, om dat de Geneverboom, gelijck Plinius ſeyt, nimmermeer haere blaeders laet vallen, alſo behoort een Man de weldaed die hem is aengedaen, nimmermeer uyte gedachten te laeten vallen. De derde reeden is, dat deſe beeſien, gediſtilleert met andere kruyden, de Memorie ſtercken, en dat Lavendeel mette aſſche, van deſe Geneverbeeſien, opgeſoden, de gedachtniſſe ſeer vorderlijck is, gelijck
