nae de gelijckniſſe van den Leeuw, en dat nae de Menſchkenninge van Ariſtoteles.
Met goud iſſe gekleet, vermits deſe ſtoffe bequaem is, om veele eedele invallen van een milddaedigh en grootmoedigh gemoed in ’t werck te ſtellen.
De kroone, die zy op ’t hoofd draeght, en de Scepter in de hand, daer van bediet de eene de Eedelheyt van de gedachten, en de Scepter, de macht om dieſelve uyt te voeren, om te doen weten, dat ſonder deſe twee dingen, het onmooghlijck is, de Grootmoedigheyt te oefnen. Weſende alle goede aenwenſt een werck van ſonderlinge naerſtigheyt. De Grootmoedigheyt wort vertoont, datſe is een heerſcherinne van de vuyle hertztochten, en een milde uytdeelſter van de middelen om een ander weldaet te doen, en dat niet uyt een ydele eere of gemeene toejuyginge.
De Grootmoedige, zijn door de Poëten, by den Leeuw vergeleken, want hy vreeſt niet voor de macht van groote Dieren, de kleyne niet waerdigh achtende: hy is een milddadigh vergelder van ’s anders weldaeden, en hy verberght ſich nimmermeer, wanneer hem de Iaegers vervolgen: en als hy ſich vind ontdeckt, ſoo wijckt hy niet anders, dan dat hy ’t gevaer, ſonder de uyterſte nood, niet wil ontwijcken. Deſe beeldniſſe is met toegeſlooten oogen op de munte geſtelt: want de Grootmoedigheyt, moet, om een ander wat te vereeren, betrachten, dat de gedachten niet moeten weſen om eenige vergeldinge, daer voor te genieten, waer uyt oock dit ſpreeckwoort is gekomen, Geeft van ’t uwe met geſlooten oogen, maer ontfanght met open oogen weder van een ander.
Donus maelt dese beeldniſſe een weynigh verſcheyden af, ſeggende, men ſoude een ſchoone Vrouwe maecken met een Keyſers kroone, prachtigh gekleet, met een Scepter in de hand, en rontom haer eedele Palleyſen, en Hoven van ſchoon uytſicht, ſittende op een Leeuw, met twee kinderkens voor hare voeten, die malkanderen omhelſen, waer van ’t eene veel goude en silvere penningen werpt, ’t ander hout een waeghſchael en het rechtſwaerd van de Iuſtitie in handen. De prachtige en koſtelijcke timmeringen, paſſen veel beter totte prachtigheyt als tot een ander heldiſche deughd, want die beſtaet meer in groote koſten en verquiſtingen van geld, als totte Grootmoedigheyt, die een beſtierſter is van de genegentheden. ’k Weet niet waerom mogelijck Donus ſal gemiſt hebben, ten waere dat hy miſſchien wilde ſeggen, dat de Prachtigheyt niet ſonder de Grootmoedigheyt voor den dagh komt.
Van den Leeuw ſchrijftmen, dat als hy met ſijnen vyand vecht, ſoo ſiet hy hem niet aen, om dat hy hem geen vreeſe ſoude aenjagen, en daerom komt hy hem te moediger onder oogen, en daer nae treet hy met trage ſchreeden of dappre ſprongen weder nae ’t boſch, met vaſt voornemen, om niet te doen dat ſijne eedelheyt ſoude onbetaemlijk zijn.
De twee kinderkens vertoonen datmen alle ſwaerigheden met een gelijcke maete, moet omhelſen, uyt liefde van ’t eerbaere voor ’t Vaderland, Ouders en Vrienden, en voor de eere, om rijcklijck uytdeelinge te doen, tot alle eerlijcke ſaecken.
Grandezza e Robustezza d’animo. Grootheyt en ſterckheyt des gemoeds.
EEn ſtout Ionghman, die ſijn hand hout op ’t hoofd van een ſeer wreede Leeuw, diewelcke in een wreede poſture ſtaet, de ſlincker hand in de ſyde hebbende.
Aldus wort hy gemaelt, om dat de Egyptenaers klaerlijcken hebben uytgedruckt, datter geen Dier onder alle viervoerige en is dat grooter van gemoed is als een Leeuw, en over geen ding en is meer verwonderens, als over ſijn grootmoedigheyt, waer in hy ſeer doorluchtigh is, uytdruckende dit ſelve tot een moedigh en dapper teycken: en om geen andere oorſaecke ſeggen veele, dat de Leeuw onder de Hemel teyckens geſtelt is, om dat de Sonne paſſerende door dat teycken, alſdan op ’t alderſterkſt en krachtigſt is.
Magnanimita. Grootmoedigheyt.
EEn Vrouwe die in plaets van een Helm een Leeuwskop op ’t hoofd draeght, waer op twee kleyne Overvloets Hoorens geſtelt zijn, met goude ſluyers en koſtelijcke vercierſels, zijnde als een Krijghsheldinne gekleet, en ’t kleed ſal licht blaeu zijn, hebbende goude brooskens aen de voeten.
