ICONOLOGIA, of BEELDESPRAECK:
zijnde Afbeeldingen des Verſtands:
Van den Edelen en hooghgeleerden
Romeinſchen Ridder
CESARE RIPA, en Andere.
ACADEMIA, Oeffen-plaets der Geleertheyt,
van den Heere Giov. Zaratino Caſtellini.
_p_001_Academia.jpg)
EEn vrouwe in weerſchijn gekleet, bedaeghd van opſicht en van jaren, met goud gekroont, hebbende in de rechter hant een vijle, al waer boven op ’t handvatſel geſchreven staet, detrahit atque polit, dat is, zy neemt af en maeckt glad: hebbende in de ſlincker hand een krans, te ſamen gevlochten van laurier, klimop en mirten, waer aen twee granaet-appels hangen. Zy ſal ſitten in eene ſtoel, die geciert is met bladers en vruchten van cedren, cipres en eycken, als mede van olijftacken: deſe plaets ſal aen die ſijde ſtaen, daerſe metten elleboge nae toe leunt, een plaets die naaſt aen dees beeldenis is. Zy ſal ſitten in ’t midden van een ſchaduachtigh voorhof, en in een boomrijcke plaetſe van een hoeve, rontom met Platani of Arendoorn bomen. Voor hare voeten ſalſe hebben een hoop boecken, waer tuſſchen een baviaen ſal ſitten, die gekleet ſal zijn met weerſchijn van allerleye verwen, om de verſcheydene wetenſchappen uyt te drucken, die in een geleerde Academie worden verhandelt.
Bedaeghd wort zy gemaelt, van wegen de volmaeckte en rijpe kenniſſe van de dingen die zy beſit, en waer van in dees ouder wort geſproken: als die de jeughdelijcke lichtvaerdicheyt, noch de ſufachtige ouderdom, niet is onderworpen; maer als eene die begaeft is met een vaſt gemoed, en een geſont oordeel.
Datſe met goud gekroont is, geeft te kennen, dat wanneer ’t verſtand van den Academiſt zijne gedachten ſal voortbrengen, de welcke in ’t hoofd, of ſo Plato in zijne Timæus ſegt, in de verſtandelijcke deelen van ’t gemoed beſtaen, ſoo is ’t van noode dat die gefineert zijn als ’t goud, ten einde die op alle toutſen mogen proef houden.
In de rechterhand heeftſe een vijle met de ſpreuck rontom, detrahit atque polit, dat is, zy neemt af en maeckt glad: want gelijck de vijle het yſer vijlt en te gelijck glat maeckt, den roeſt afdoende, dat het blinkende wort, alſo worden oock in de Academie alle overtollige wercken weghgenomen, verbeterende ’t gene gemaeckt is, ’t werck polijſtende en verlichtende: en daarom is ’t noodigh dat het geſtelt werde onder de vijle van een ernſthaftiger oordeel der Academiſten: en datmen doe gelijck Ovidius ſegt:
