De Giervogel die ſeer greetigh op den Roof is, bediet in ’t beſonder het tweede beginſel, genaemt de materie of ſtoffe: welcke ſtoffe, door de begeerte van zijne gadaente of forme ſich bewegende en veranderende, vernielt metter tijd alle verderflijcke dingen.
Imitatione. Naevolginge, Naebootſinge.
_p_350_Imitatione.jpg)
EEn Vrouwe die in de rechter hand een bondel Pinceelen houd, en in de ſlincker een Momaenſicht, en aen de voeten een Aep.
Naevolginge wort geſpeurt in ygelijcke handelinge, of dat een yders gemaeckt werck gelijckt: En daerom wort zy gemaelt met een hand vol Pinceelen, als werckgereetſchappen van de konſt, naebootſter van de verwen, en van de beeldniſſen, die de Natuyre en de konſt hebben voortgebracht.
Het Momaenſicht en de Aep vertoonen de Naebootſinge van de Menſchlijcke handelingen, om dat deſe zijnde een Dier dat bequaem is om den Menſch met zijne gebeerden nae te volgen, d’ander te weten de Maſque, om in de ſpeelen, en daer buyten de veranderlijckheit van verſcheyden beeldniſſen en perſonagien, te vertoonen.
Invidia. Nijdigheyt.
EEn oude verſchrompelde leelijcke Vrouwe, met een mager en uitgeteert lichaem, ſcheele oogen, met verroeſtige kleederen, weſende gantſch onthult, en onder haere hoofdhayren ſullen eenige Slangen gevlochten zijn, eetende haer eygen hert, dat zy in de handen heeft.
Zy wort oud geſchildert, om dat zy een oude vyandin van de Deughd is. De Slangen in plaets van de hoofdhayren zijn de quaede gedachten, waermede zy in geſtadige beweginge blijft van eens anders ſchade, zijnde altijd vaerdigh om haer venijn in de herten van andere te ſpreyden, ſonder welcke zy nimmermeer kan ruſten, of moet haer eygen hert op knaegen, ’t welck een groote ſtraffe van de Nijdigheyt is; gelijck oock Sanazarro ſeyt.
Nijdigheyt in dicht gevolght.
O Nijd! ghy zijt gantsch bleek en vael,
V lijf is magher, dorr’ en kael,
Van Ooghen ſcheel, ’t nat op de Wangh,
Aen elcke Hoofdhayr hanght een Slangh.
V tanden ſien, gelijck een roeſt,
V weeſen is als dol en woeſt,
V borſt die krielt van bittre gal,
V tongh ’t venijn ſpouwt overal.
Noyt voeldy ruſt noch herten-vreughd,
Maer zijt in ’s anders ſmert verheughd:
Doch anders zydy ſtuyr en wreed,
En altijd treurigh waer ghy treet:
Jae als ghy wacht op u gety,
Daer hebdy hondert ooghen by.
Wegh, wegh, vervloeckte Vyandin;
Flux packt u uyt mijn oogh en ſin.
Invidia. Nijdigheyt.
EEn oude, leelijcke, magere, vaele Vrouwe, hebbende haere ſlincker borſt blood, die van een Slange gebeten en rontom haer borſt gekronckelt is. Ter ſijden heeftſe een Hidra, waerop zy met haar hand leunt.
Nijdigheyt is niet anders, als in eens anders ongeval te verheughen, en ſich met groote quellinghe in eens anders welvaert te bedroeven, waer door ſich dan de Menſche verteert en op eet.
Datſe magher en duyſter vael is, bediet
