De brandende omgekeerde fackel vertoont, dat het Aenbreken van den dageraed een voorbode van den dagh is.
Het ſwaluken plagh, in ’t aenbreken van den morgenſtond, ſijn droeve wee te ſingen, gelijck Dante in ſijn Paradijs ſeyt:
Op d’uyre als de ſwaluw klaegt,
Waer van zy ’s ochtens rouwe draegt,
Miſſchien noch ’t droeve wee gedachtig.
Waer over oock Anacreon in ſijne Griexſche dichten, de ſwaluw aldus aenſpreeckt:
Wat ſtraf verdiendy weeldrig dier!
Met al u tjilpen en getier?
Wat Tereus eertijts is geſchiet,
Dat ſal oock weſen u verdriet.
Kiest een van beyden, my niet port,
Of dat ick beyd u vleugels kort,
Of dat ick ſny dat dertel lit,
En hael de tong uyt u gebit,
Op dat ghy ’s ochtens op u beurt,
Niet meer mijn ſoete droomen ſteurt.
Crepusculo della Sora. ’t Aenbreken of kriecken van den nacht of avond.
_p_019_Crepusculo_della_Sora.jpg)
EEn kindeken als ’t voorgaende poeſelig bruyn, om laeg nae ’t weſten vliegende, hebbende op ’t hoofd een groote klaerblinckende ſterre, en ſal in de rechter een pijle houden als of hy daer mede wilde werpen, en ’t schijnt datter alreede veel andere in de locht zijn, die hy alreede heeft geworpen, en om laeg vallen; mette ſlincker houd hy een vleermuys met ontſlagen vlercken.
Het om laeg vliegen nae ’t Weſten, bediet het Aenbreken van den avond: en de ſterre die hy op ’t hoofd heeft, word van de Egyptenaers Heſperus genaemt, diewelcke verſchijnt nae het ondergaen van de ſonne. De pijlen, als geſeyt is, bedieden de dampen, die door de kracht der ſonne om hoog getrocken zijn, diewelcke van ons vertreckende, en deſe dampen niet hebbende dat haer ophoud, ſoo vallen zy weder om leeg, en na dat dieſelve grof of ſwaer zijn, ſoo beſchadigen zy meer of min, nae den tijdt, en nae dat de plaetſen vochtig, of al te kout, of te heet, of te hoog, of te laeg zijn.
’t Houd een vleermuys met opgeſlagen vlercken in de ſlincker hand, als een dier dat eygen is, ontrent deſe tijd te vliegen.
Invocatione. Aenroepinge.
EEn vrouwe in ’t root gekleet, hebbende op ’t hoofd een vlamme viers, en een diergelijcke vlamme gaet oock uyt haeren monde.
De Aenroepinge geſchiet, met groote begeerte, nae de Godlijcke hulpe, roepende en verlangende.
Daerom wordſe bequaemlijck met twee viervlammen geſchildert, waer van d’eene uyt den monde, en d’ander boven uyt den hoofde komt; alwaer vertoont word, dat de waerachtige en noodige Aenroepinge, niet alleene beſtaet in de ſtemme, maer oock in ’t voornemen des gemoeds, waer uyt men billijcke ſaken van God verſoeckende, dieſelve vaerdig en lichtlijck van de Godlijcke goedertierenheyd ſal verkrijgen.
Autorita o Potesta. Aenſien of Ontſagh.
EEn ſtatige vrouwe, die op een Koninglijcke zetel ſittende, met koſtlijcke geſtickte, geborduyrde kleederen, vol edelſteenen, geciert is, mette rechter hand twee
