willende uytdrucken dat zijn Pelgrimſchap geluckigh was geweeſt, maelden hem uyt, gelijck boven in de afbeeldinge geſeyt is, en hebben voorts dieſelve maniere gebruyckt in alle ſoorten van Pelgrimſchap. Hy heeft in zijn rechter hand een Pelgrimſtaf, alwaer een Swaluken op ſit, om dat dat Vogelken, nae dat de Oude daer wel op hebben gemerckt, ſoo haeſt als het begint te vliegen, ſich ſcheyd, verlaetende Vaeder en Moeder, levende verre afgeſcheiden, als in Pelgrimagie.
Peste. Pest.
EEn Vrouwe gekleet met duyſter taneyt, hebbende ’t geſichte bleeck en vreeſlijck, ’t hoofd verbonden, de armen en beenen naeckt. ’t Kleed ſal ter ſijden open zijn, ſiende, door de ſcheure, ’t hembd bevleckt en bebloed, ſoo ſietmen oock de borſten vuyl en draegende, met een doorſchijnende ſluyer bedeckt, en ter ſijden haer ſal een Wolf ſtaen.
De Peſte is een beſmetlijcke ſieckte, ten meeſtendeel veroorſaeckt door de vervuylinge van de locht. Waer van niet anders te ſeggen valt, alſoo de beeldeniſſe voor haer ſelven klaer is. Alleen ſullen wy God bidden dat wy daer van geen ander kenniſſe mogen hebben, als door de Schrijvers, of van ’t geene wy van de Oude mogen hooren ſeggen.
Door den Wolf wort de Peſte bediet, want gelijck Philoſtratus ſeyt, ſoo ſagh Palamedes datter over den bergh Ideo veele Wolven liepen, waer over hy aen Apollo offerhande dede, hopende daer door ’t gevaer van de Peſte te ontgaen, ’t welck hy vreeſde hem te genaecken. En men weet oock datter ten tijde van de Peſte meer Wolven op ’t Land geſien worden, als anders.
Peste.
EEn oude magere en vreeſlijcke Vrouwe, duyſter geel in ’t geſicht, geheel onthult, hebbende om ’t hoofd een krans van donckere Wolcken, in ’t duyſter blaeu gekleet, weſende hier en daer met quijl en vochtigheden beſpreyt, geelachtigh van verwe, ſittende op eenige Schaeps- Lammere- en andere vellen, houdende in d’eene hand een geeſſel met bebloede knoopen.
Gelijck deſe beeldeniſſe, door haere oudheyd en magerheyt, lelijck is aen te ſien, alſo is oock de Peſte door haere vreeſlijcke en ſchricklijcke vertooninge oock in ’t gemeen afſchouwlijck en yſelijck. De geelheyt bediet de ontſteeckinge des lichaems, weſende die verwe, in de geene, diewelcke ongeſont zijn.
De Wolcken vertoonen, dat het een eygen werck van de Hemel en van de venijnige Locht is. In Peſt-tijden wordt oock de Locht veele met duyſter blaeu geſien.
De vellen van verſcheyden beeſten, bedieden de ſterflijckheyt, weſende de ontſteeckinge der Locht niet alleen de Menſchen, maer oock den beeſten ſchaedelijck, om datſe uyt dieſelve haer leven ſcheppen.
De Geeſſel betoont, datſe te gelijck op een yder ſlaet, verſchoonende noch Ouder noch geſlacht, Rijck noch Arm, noch Staet noch waerdigheydt, noch wat het oock ſoude mogen weſen, waer mede zy te rugge ſoude gehouden werden, om met haere ſtraffe eenigh Menſch aen te ſien.
PHILOSOPHIA,
BOëtius beſchrijft de Philoſophie, door een ſeer ſchoone en geleerde Poëtische vindinge, op deſer maniere: Hy verſiert dat hem een Vrouwe met glinſterende oogen verſcheen, die boven ’t gemeen vermogen der Menſchen ſnel en ſcherpſichtigh waeren, weſende van levender en ondoorgrondelijcker wackerheyt, nochtans ſeer bedaegd van Iaeren, ſoo dat niemand ſoude gelooft hebben, of zy was van ons Ouderdom. De langhte haeres lichaems was twijfelachtigh, want als nu voeghde zy haer nae de gemeene maete der Menſchen, korts daer nae ſcheent, dat zy met den top haeres hoofdes den Hemel geraeckte: Iae als zy ’t hoofd noch hooger op hefte, drangh zy daer mede oock ſelve in den Hemel, en bedroogh alſoo ’t geſichte der geener, dieder op ooghden.
