een vogeltjen quickſteertjen op ’t hoofd.
Valerianus verhaelt, wanneer de Egyptenaers een menſch, die in de uyterſte Armoede was, wilden afbeelden, ſoo maelden zy deſen vogel, om dat hy van ſich ſelve weynigh machts hadde, niet konnende ſijn eygen neſt maecken, en overſulx leyde hy ſijne eyeren in eens anders neſt.
De Armoede word als een Heydens’ bedelaerſter gemaeckt, om datmen ter werelt geen olijcker gebroetſel, als deſe ſlagh van menſchen vint, hebbende noch goed, noch edeldom, noch aengenaemheyt, noch hope van eenige dingen, die een kruymken van deſe geluckſaligheyt mede brengen, weſende het doelwit van een burgerlijck leven.
Pouerta in uno ch’habbia bell’ingegno. Armoede in een treflijck verſtand.
_p_025_Pouerta.jpg)
EEn qualijck gekleede vrouwe, die de rechter hand aen een groote ſteen, die op der aerde leyt, is vaſt gemaeckt. Houdende de ſlincker open en om hoogh, weſende dieſelve gevleugelt.
Armoede is een gebreck van dingen, die den menſche noodigh zijn, om ’t leven te onderhouden, en om deughd te verkrijgen.
De vleugels aen de ſlincker hand bedieden de begeerte van eenige verſtandige armen, diewelcke nae de ſwaerwichtigheyt der deughd wel trachten, maer door haer eygen nootdruftigheyt nedergedruckt zijnde, zijnſe gedwongen om veracht en onder het ſnoode volckjen verſchoven te blijven. En wort den Griecken den lof van de vindinge deſer beeldniſſe toegeſchreven. Waer van Alciatus aldus ſingt:
Anders.
Soo d’ Armoe my niet had geknelt,
Ick waer oock een doorluchtigh held:
Schoon of de vlugge ſlincke wil,
De ſteen van d’ Armoe hout my ſtil.
Pouerta. Armoede.
EEn naeckte en magere vrouwe, die op een ſteyle rotſe ſit, zijnde aen handen en voeten gebonden, waer van zy de ſtricken, met haere tanden ſoeckt los te maecken, op de rechter ſchouder wortſe van een ſchaelbijter geſteken, hebbende verwarde hoofdhayren.
Wy beſchrijven alhier die Armoede niet, waer van by Ariſtophanem in zijn Pluto wort ghewagh ghemaeckt, te weten, daer hy die ſtelt, dat de Menſch ſoo veele heeft, als tot zijn onderhout noodigh is, ſonder datter eenigh overſchot is: maer wy beſchrijven d’Armoede der geener, die niet hebben om van te leven; en hierom is zy naeckt en mager met verwarde hayren geſtelt, zijnde op een rotſe met ſtricken gebonden, om dat de arme van ’t gebruyck van veele dingen, die haer konden vermaert maecken, is berooft. Derhalven ſeyt Gregorius Nazianzenus, dat de Armoede een reyſe is, die veele tochten en handelingen verhindert, moetende de ſtricken mette tanden los maecken; en gelijckmen gemeenlijck ſeyt, ſoo maeckt d’ Armoede
