de onthoudinge van ſpijſe, maer oock van de ſonden, gelijck Chryſoſtomus ſeght.
Het groene laecken om den hals, bediet de Hope, diewelcke het vaſten eygen is, om op God over haere ſaligheyt te hoopen, nae ’t geene David ſinght, die op den Heere hoopt, ſal ſaligh zijn.
De band, voor den Mond, wil ſeggen, dat die daer vaſt of andere goede wercken doet, betaemt te ſwijgen, nae ’t Euangelium, als ghy vaſt, ſoo laet daer over geen baſuyne blaeſen.
Hy houd den Mond om hoogh, ſiende nae den Hemel, om uyt te drucken de krachten en werckingen die ’t vaſten doet, dat de macht van de ziele niet worde verdonckert, door de dampen en opſtijgingen der ſpijſe, maer datſe opklimmen met ſuyverheyt der geeſten tot aenſchouwinge van de grootheit des eeuwigen Gods. Daerom ſeght Auguſtinus in zijn Predicatie over ’t Vaſten, Het vaſten ſuyvert het gemoed, treckt de ſinnen om hoogh, ’t onderwerpt het vleeſch den geest, het maeckt een nedrigh en verſlagen herte, ’t verdrijft de nevelen der begeerlijckheyt, ’t bluſcht uyt den brand der welluſten, en ſteeckt aen het licht der kuysheyt en ſuyverheyt.
Het Visken Cephalus dat hy in de rechter hand houd, daer van verhaelt Pierius, dat het uyter natuyre meer door zijn vochtigheyt, als door eenige ſpijſe gevoet wordt, en daerom is de letter-rol met het opſchrift Pauca Veſcor, dat is, ick eete weynigh, daer by gedaen.
Hy houd den Haes onder zijn ſlincker arm, om dat de Egyptiſche Prieſters door dit Dier de wackerheyt uytbeelden: want het houd de oogen op terwijlen het ſlaept. En daer door verſtaen wy de wackerheyt van eene, diewelcke wel ſchijnt te ſlaepen, nochtans laet hy daerom niet nae, om met de oogen des gemoeds te ſien, al ’t geene wat tot zijnen beſten noodigh is. Overſulx weſende de inwendige werckinge van ’t Vaſten, uyt haere Natuyre, wacker, ſoo blijft hy met het verſtant geſuyvert totte ſpieglinge van de Godlijcke dingen, ’t welck het eygen wit is van ’t vaſten.
Tot verklaringe van den Crocodil, die hy onder zijne voeten houd, ſullen wy ons dienen met het aenſien van Orus Apollo, ’t welck is, wanneer de Egyptenaers eenen Gulſigaert die altijd at, en die altijd totten ſlemp genegen was, wilden vertoonen, ſoo maelden zy eenen Crocodil met een opene mond: weſende het Vaſten een gantſch ſtrijdende ſaeke en Viand van braſſen en ſlempen, en door ſijne onthoudinge, ſoo vertreet hy deſe ſchadelijcke en ſchandelijcke ſonde.
Confidenza. Vaſt betrouwen.
_p_520_Confidenza.jpg)
Een Vrouwe met uytgeſpreyde hayren, die met beyde handen een Schip ophoud.
Het vaſt betrouwen draeght met ſich de kennis van een aenſtaende gevaer, en een vaſte hoope om ’t gevaer ſeeckerlijck te ontgaen: want ſonder deſe twee hoedaenigheden, ſoudeſe haere naem veranderen en haer weeſen verwiſſelen. Daerom wortſe geſchildert met een Schip, ’t welck is een teycken van goed vertrouwen. Want met een Schip derven ſich de Matrooſen en Schippers in de dolle baeren der Zee begeven, diewelcke ſchijnen door haere lichtigheyt en geſtadige beweginge, den Menſche, den dood en ondergangh te dreygen. Want als de Menſche van ’t Land ſcheyt, soo scheyt hy te gelijck,
