van datſe op den wegh der ſaligheyt niet ſouden wandelen. En daer over vertoonen wy deſe Hydra die met wreede krollen tegens haer op ſtaet. En hier van zijn oock deſe dichten geſtelt.
Laet vaeren rijckdom, goud en ſchatt,
Paraycken, cierſels, koſtelheeden,
Mijn ziel een beter cierſel vatt,
Een ſuyver kleed om mijne leeden:
De Adderſlangh moet zijn vertreen,
Op dat ons ziel geen list magh deere,
Ick ſie den Hemel, en met een,
Een helder licht van God den Heere.
Sollecitudine. Bekommerniſſe.
EEn vrouwe in ’t root en groen gekleet, houdende in de rechter hand een prickel of ſpoore, en in de ſlincker een fackel.
Het roode en groene kleed, bediet te gelijck de hope en het verlangen, waer uyt de Bekommeringe voortkomt.
De prickel bediet het krachtigh verlangen om een ſaecke te verkrijgen, of ten eynde te brengen. Daerom gebruyckte Theocritus dickwils de Bekommeringe voor een Minneſuchtige quetſinge of prickel der Liefde.
Door de fackel wort mede te kennen gegeven het verlangen en de opmerckende Bekommeringe, diewelcke in ’t hert brandende, niet toe laet, datmen in vreede leeft, ’t en zy men tot een goed eynde gekomen is.
De vlamme beteyckent de Bekommerniſſe: want zy doet met groote vierigheyt en ſnelligheyd haer werckinge, doch zy verteert allenskens ’t geene zy noodig heeft, om haer eygen glans en weſen te onderhouden.
Sollecitudine. Bekommeringe.
EEn jonge dochter met vleugels aen de ſchouders en voeten, hebbende de armen en beenen bloot, hebbende een roode dwersſluyer, met een geſpannen booge in de ſlincker hand, treckende mette rechter een pijle uyt den koocker, en voor haere voeten ſal een Haene ſtaen.
De vleugels aen de ſchouderen en voeten, bedieden de ſnelligheyt en de Bekommerniſſe, en daerom ſeyt men, hy heeft de vleugels aengepaſt, wanneer yemant Bekommert is over ſijne wercken, daerom ſinght Virgilius als Cacus de dief vervolght was van Hercules,
De vreeſe past hem wiecken aen,
Dat hy vlucht in een holle baen.
De naeckte armen en beenen, bedieden de ſnelligheyt en vaerdigheyt: en de roode verwe komt door de gelijckeniſſe van ’t vier, ’t welck Bekommerniſſe bediet, door reden die alreede geſeyt is.
De geſpannen booge en de vaerdige pijlen om te ſchieten, zijn de geſtadige opmerckingen van ’t gemoed, diewelcke de gedachten tot het werck, als nae haer eynde ſtieren.
Een Haene worter by gedaen, weſende een bekommert dier, ’t welck op ſijn bepaelde uyren, wacker wort om te kraeyen, en daerom laet de Bekommerniſſe hem niet toe, dat hy ſijnen ſlaep magh vol uyt ſlaepen, gelijck Homerus ſeght.
Sollecitudine. Bekommeringe.
EEn ſchoone vrouwe ruſtende op twee vleugels, met een Haen aen haere voeten, en een Sonne die uyt de Zee komt oprijſen, hebbende in beyde handen eenen uyrwijſer.
Deſe beeldeniſſe wort ſchoon gemaeckt, want de Bekommerniſſe vat de Gelegentheyt by de hayren, en houtſe vaſt met al het ſchoon en goed datſe met haer voert.
De vleugels bedieden de ſnelligheyt, en de Haen de naerſtigheyt. En om te betoonen dat de Bekommernis geduerig ſal zijn, en datſe ſal prijſlijck zijn, ſoo worden de uyrwercken en de Sonne daer by gedaen, diewelcke door haere geſtaedige en ſnelle loop, gedurigh en blijvende is.
Sollecitudine. Bekommeringe.
EEn vrouwe met een uyrwerck in de hand.
Het uyrwerck wort voor den tijd geſtelt, diewelcke ſoo ſnel is, dat men eygentlijck haer gangh een vlucht magh noemen, en vermaent ons allen, dat wy in onſe handelinge ſullen veerdigh zijn en bekommert,
