in ’t gemeen, oock de Engelen afbeelt. En om dat de ziele de gedaente aen ’t lichaem geeft, ſoo kan ick my niet inbeelden, datſe dan van een ander beeld ſoude zijn: alhoewel wy weten, dat dieſelve, als boven geſeyt is, van de bepaelingen, die in ſtoffe beſtaen, niet kan zijn omſchreven. Laet dan de beeldniſſe, om dat die bekent is, weder in zijn lichaem keeren, en dieſelve voegen, nae ’t geene verſcheyden Poëten, en onder andere, gelijck die Virgilius in’t vi boek beſchrijft, dat wanneer Æneas in de helle gingh, ſoo had hy groote kenniſſe aen veelen, met wien hy in ’t leven hadde verkeert. Dante ſeyt in ’t iii cap. van de Helle: Nae dat ick eenige ſal hebben gekent. Doch men ſal die beter kennen, wanneer men eenige merckteeckens heeft van haere gelegentheyt: Want het kan veeltijts voorkomen, datmen die met verſcheyden gebreecken moet vertoonen, als gewont zijnde, of in grooter eere, of als eene die gepijnight wordt, of nae dat een yder beſt dunckt, om die nae haere aert en gelegentheyt te vertoonen. Naeckt wortſe derhalven gemaeckt, om datſe uyt haere natuyre vry is van alle lichaemlijcke verhinderingen. Petrarcha maecktſe naekt en bloot. De hoofdhayren, die over haere ſchouderen zijn verſpreyt, vertoonen niet alleene de ongeluckſaligheyt van de verdoemde zielen, maer oock ’t verlies van reeden en verſtant, gelijck oock Dante ſeyt: Wy zijn gekomen totte plaetſe, daer van ick u heb hooren ſeggen, hier zijn de bedroefde Menſchen, die ’t verſtant hebben verloren. De vleeſſige bruynte en de verwe van den ſluyer, bedieden de beroovinge van ’t licht en van de genade Godes. Daerom Dante, ſpreeckende van de maniere en gelegentheyt der Helle, ſeyt, dat voor de poorte deſſelven geſchreven ſtont, Ghy die hier in gaet, geeft vry alle hoope verloren.
FINE. Einde.
_p_635_Fine.jpg)
DE verklaeringe van dit beeld, gelieve de Leſer nae te ſoecken op fol. 113, alwaer de Schrijver, alle reedenen deſſelven in ’t lange, heeft uytgebreyt.
