175
in uwe krankzinnige manier van leven was, is bijna geheel verdwenen, met haar broeder, den zelfmoord."
HOOFDSTUK XXII.
Wij hadden met de dames afgesproken dat wij haar zouden vinden in de restauratie om te eten, waarna zij ons alleen lieten. Wij bleven aan tafel zitten, bij den wijn en de sigaren, en raakten aan het praten over een menigte zaken.
—"Waarde Dokter," zeide ik, "zedelijk gesproken is uw maatschappelijk stelsel zóo, dat ik niet bij zinnen zou moeten zijn om het niet te bewonderen in vergelijking van elk ander dat op de wereld in zwang is geweest, en vooral van dat van mijn ongelukkigen tijd. Als ik vannacht weer in een hypnotischen slaap zou vallen even langdurig als de andere, en intusschen de wereld achteruit in plaats van vooruit zoude gaan, en ik weer zou ontwaken in de negentiende eeuw, en aan mijn vrienden ging vertellen wat ik gezien had, zou iedereen toestemmen dat uw wereld een paradijs van orde, gelijkheid en geluk was. Maar zij waren erg praktische lieden, die tijdgenooten van mij, en na hunne bewondering voor zedelijke schoonheid en stoffelijke pracht te hebben lucht gegeven, zouden zij spoedig beginnen te rekenen, en te vragen hoe gij aan het geld kwaamt om iedereen gelukkig te maken; want werkelijk, om het geheele volk een zekere mate van gemak en zelfs van weelde te bezorgen als ik hier zie, moet er een oneindig grootere welvaart
