209
eenige was die bij een huwelijk werkelijk voordeel had.
Dit feit, te oordeelen naar berichten van tijdgenooten, schijnt ruwelijk gegolden te hebben als zoodanig onder de lagere klassen, terwijl het bij de meer beschaafden vernist werd door een stelsel van uitvoerige conventie, waarvan het doel was een tegenovergestelde meening ingang te doen vinden, namelijk dat de man de bevoordeelde partij was. Om deze conventie te sparen moest hij noodzakelijk de vrijer zijn. Niets achtte men daarom meer in strijd met de welvoeglijkheid, dan dat een vrouw hare genegenheid voor een man zou doen blijken, vóór hij zijn wensch te kennen had gegeven om met haar te trouwen. Hebben wij niet boeken uit uw tijd, geschreven met geen andere bedoeling, dan om het vraagstuk te onderzoeken, of, onder eenige denkbare omstandigheid, een vrouw, zonder haar geslacht in diskrediet te brengen, een ongevraagde liefde mocht openbaren. Dit alles schijnt ons wondervreemd toe, en toch weten wij dat voor u, het vraagstuk een ernstigen kant kan gehad hebben: als, voor een vrouw, die een man hare liefde verklaarde, dit hetzelfde was als hem te vragen de zorg voor haar bestaan op zich te nemen, is het duidelijk dat trots en fijngevoeligheid de stem van het hart het zwijgen moesten opleggen. Als u bij ons in de wereld komt, Mijnheer West, moet gij er op voorbereid zijn hieromtrent dikwijls door de jongelui te zullen worden ondervraagd, die natuurlijk veel belang stellen in ouderwetsche manieren op dit punt."
—"En dus verklaren de meisjes van de twintigste eeuw hunne liefde," zeide ik.
—"Als zij willen;" antwoordde Dr. Leete, "er is voor haar niet meer reden om hare gevoelens te verbergen dan voor de mannen. Behaagzucht zou in een vrouw evenzeer
