16
ressort den slaap uit te lokken, en dit deed ik inderdaad. Als ik na twee sluimerlooze nachten, bij het aanbreken van den derden nog niet slaperig was, liet ik Dr. Pillsbury roepen.
Hij werd maar uit beleefdheid dokter genoemd, hij was wat men in die dagen een kwakzalver heette. Hij noemde zich zelf Professor in Dierlijk Magnetisme. Ik had hem ontmoet in den loop van eenig geliefhebber in de verschijnselen van het dierlijk magnetisme. Ik geloof niet dat hij iets van geneeskunde wist maar hij was zeker een voortreffelijk hypnotiseur. Ten einde door zijn suggestie in slaap te raken liet ik hem komen, als ik een derden slapeloozen nacht in het vooruitzicht had. Hoe groot mijn zenuwachtige opwinding of geestelijke overspanning ook was, nooit verliet Dr. Pillsbury mij dat ik niet in diepen slaap lag, die voortduurde tot ik gewekt werd door een tegenovergestelde hypnotische behandeling. De behandeling om den slaper te doen ontwaken was veel eenvoudiger dan om hem te doen insluimeren, en voor het gemak had ik Dr. Pillsbury Sawyer laten leeren hoe hij het moest doen.
Mijn trouwe knecht alleen wist waarom Dr. Pillsbury mij bezocht, en over 't geheel dat hij mij bezocht. Natuurlijk zou ik Edith als zij mijn vrouw werd, mijn geheim moeten vertellen. Tot dusver had ik haar dit niet gezegd, omdat er zonder quaestie eenig gevaar was bij den hypnotischen slaap en ik wist dat zij zich tegen deze praktijk zou verzetten. Het gevaar was natuurlijk dat hij te diep kon worden en overgaan in een verstijving, die de hypnotiseur niet meer zou kunnen verdrijven, zoodat de dood zou volgen. Herhaalde proefnemingen hadden mij ten volle overtuigd dat er niets te vreezen
