91
op tafel kwam? En ik geloof toch, dat ons gehoor even gevoelig is als onze smaak. Ik denk, dat het deze bezwaren waren om goede muziek te krijgen, die u genoegen deden nemen met al dat spelen en zingen in huis, door menschen die er weinig van konden."
—"Ja," antwoordde ik, "die soort van muziek of in het geheel geen, dat was voor de meeste van ons de eenige keus."
—"Wel, wel," zuchtte Edith, "als men het goed bedenkt, is het niet vreemd dat de menschen van uw tijd zoo dikwijls niet van muziek hielden. Ik zou het ook niet hebben kunnen uitstaan."
—"Heb ik u goed verstaan," vroeg ik, "dat dit programma 24 uur duurt? Het schijnt zoo op het biljet, dat is zoo, maar wie luistert er naar, laat ons zeggen, van middernacht tot den morgen?"
—"O, veel menschen," antwoordde zij. "De verdeeling van nacht en dag is hier zoo strikt niet, maar indien het voor geen anderen was dan zou het nog zijn voor de zieken, de slapeloozen en de stervenden. Al onze slaapkamers zijn telefonisch verbonden aan het hoofdeneind van het bed, zoodat iemand die niet kan slapen, muziek kan krijgen wanneer hij verkiest en van de soort die overeenkomt met zijn humeur."
—"Is er zulk een verbinding in de kamer die ik gekregen heb?"
—"Wel zeker, en het is erg dom van mij u dat gisterenavond niet te vertellen. Vader zal het u wijzen voor u van avond naar bed gaat, en met den knop bij uw oor, ben ik er zeker van dat gij alle onaangename gevoelens zult tarten als zij u weer mochten lastig vallen."
Dien avond vroeg Dr. Leete ons naar ons bezoek aan
