in de o o g e n s c h i j n l i j k zwakken. Hij was nu eene groote schrede nader tot zijn doel gekomen, hij gevoelde met sidderend welbehagen, hoe zijn kracht m a c h t begon te worden. Maar — zonder overmoed, en zonder den tijd te veel vooruit te loopen, dacht hij nu aan de moeielijkheden, die het meest voor de hand lagen.
Zij hadden over het cardinale punt niet meer gesproken, — dat wil zeggen, niet in ernst. Telkens als Gabriëlle er over wilde beginnen, maakte hij er zich met een paar schertsende woorden van af, of bracht het gesprek op iets anders. Maar dat dit op den duur niet zoo kon gaan, wist hij zeer goed; het was hoog tijd, dat zij thuis kwamen, — bij vader.
En terwijl ze de pastorie naderden, schoof hij nog dichter naar Gabriëlle, en wenschte en bad, dat alles goed mocht gaan; dat vader van haar zou leeren houden, Gabriëlle van hem een machtigen indruk mocht ontvangen, — men kon in sommige opzichten zoo weinig op haar rekenen — en moeder zich niet al te armhartig en onbeteekenend mocht voordoen. O, die arme, lieve mama! — in werkelijkheid koesterde hij ten haren opzichte geen vrees; — zij en Ga-
