130
makkelijk zijn?" — luidde zijn wedervraag.
„Een kind met het waschwater weg te werpen?"
„Maar, Gabriëlle! ik geloof, dat ge dat spreekwoord letterlijk opvat," riep Johannes lachend.
„Ja, beste, wil men spreekwoorden als argumenten laten gelden, dan dient men hunne beteekenis te verstaan. Dit oude spreekwoord is het slot eener geschiedenis van een onbetrouwbare, lichtzinnige moeder, en steeds wordt het gebruikt om aan te toonen, dat de grootste gedachteloosheid kan leiden tot de meest ongerijmde daden. Maar het is niet goed om te beweren, dat dit zoo gemakkelijk kan geschieden."
„Maar Gabriëlle! Vader gebruikte dat spreekwoord slechts zooals het gewoonlijk wordt gebruikt, — in de algemeene beteekenis."
„Ja, ja, Johannes! meent ge, dat ik dat niet weet?" sprak Gabriëlle, zonder een oog van haren minnaar af te wenden; „het is een spreekwoord, waartegen alle vrienden van hervorming, sedert Arild's tijden, hebben moeten strijden; het is, naar 't schijnt, onvergankelijk. Er zijn maar zeer weinigen, die willen erkennen, dat zij dwepen voor het behoud van het waschwater, en daarom komen ze met dat
