193
wel, Gabriëlle! — mijne gedachten over liefde en huiselijk geluk hebben zich gewijzigd. Hij, die het kruis op zich wil nemen en den meester volgen, kent vader noch moeder, — hij verlaat huis en hof."
Johannes trok zijne hand terug, en staarde Gabriëlle ontsteld aan. Maar Daniel Jürges glimlachte nog steeds en zeide:
„O! uw leermeester spreekt uit u! Wij kennen dit eenzijdig en ziekelijk ophemelen van het voorbeeld door Christus gegeven; maar — God zij geloofd! — als Christenen weten wij ook......."
„Indien gij den gewonen goocheltoer wilt uit voeren, waarde heer, door ons het „voorbeeld" te toonen, waaruit „de Verlosser" is verdwenen, moogt gij mijnentwege uwen gang gaan; maar verrassend is het kunstje niet. Ik weet zeer goed, dat het voor Schriftgeleerden eene kleinigheid is om er zoolang omheen te praten, dat er de schoonste overeenstemming bestaat tusschen den aan het kruis genagelden Christus en zijne gedecoreerde navolgers; — het is slechts het kruis dat van plaats verandert."
Mevrouw Jürges maakte onwillekeurig eene
