staatsraden, die de draden der staatsmachine in handen hielden. Hunne belangstelling werd zoo geheel ingenomen door dit „ambtenaarsnet“ dat zij geen verschil of verandering waarnamen bij de personen over wier hoofd het was gespannen.
Eene zaak echter was voor hen van het grootste gewicht. Men kon op zoo'n nieuwe standplaats gezelschap vinden om meê om te gaan, — passenden omgang voor de kinderen: òf men kon op dorpen aanlanden waar men zelf voor zijn amusement moest zorgen. „De boeren“ toch, waren overal gelijk.
Zij kenden „den boer“ — uit de boeken —in al zijn doen en laten; in zijne sluwheid voor de rechtbank; in zijne onzindelijkheid; zij kenden hem in zijne onwetendheid en zijn bijgeloof, — en in zijn zondagskleeding, van Tideman's schilderijen.
De boer was een wezen van een bijzonder soort, geenszins iemands belangstelling onwaard. Integendeel. Hij was waard te worden bestudeerd. Maar om dit met vrucht te doen, moest men „met hem leven“.
Toen nu de geest des tijds eene andere
