wier langdradige verhalen hij echter met veel tact wist te bekorten.
Maar aan al die werkzaamheden had Daniël Jürges niet genoeg; zijne vele kundigheden, zoowel als zijn ondernemend karakter, gaven hem lust en kracht om in uitgebreider kring werkzaam te zijn dan in het kleine hoekje, dat hij zich zoo bescheiden tot terrein had gekozen.
Nooit zou hij, die zijn jeugd in ernstige studiën had doorgebracht, en een open oog en oor behield voor alles, wat er in de maatschappij omging, kunnen dulden, dat men hem verdacht, hier in de eenzaamheid in te dommelen.
Er bestond immers geen tak van wetenschap of kunst, die hem onbekend was, en waarover hij geen oordeel bezat! Hoe vèr ook van het middelpunt der beschaving verwijderd, lag toch alles open voor zijnen blik. En menigmaal moest hij lachen als hij zag, hoe zij dwaalden — de menschen, — hij moest lachen ook bij de gedachte, hoe hier, in een onaanzienlijk dorp tusschen de bergen, een bescheiden predikant woonde, die door niemand om raad werd gevraagd, en die toch misschien een beter antwoord had kunnen geven, dan ... àl die anderen.
