GESCHIEDENIS.
HET CHARTER VAN CORTENBERG.
1312.
Hertog Jan de Tweede had groote onlusten zien opryzen in de meeste steden van Brabant [1]; de burgerklas en de ambachtslieden door den handel en door hunne nyverheid ryk geworden, konden niet meer verdragen dat de adel alleen meesterschap voerde, en van zyn hoogeren stand al te dikwyls misbruik maekte om de minderen te verdrukken. De klagten welke daerover door de stedelingen gedaen werden waren te billyk en te wel gegrond om onverhoord te blyven: ook ziet men dat in de onderscheidene kleine staten waer België toen ter tyd uit bestond, de vorsten, hier al wat vroeger daer wat later, hunnen stedelyken onderdanen allengskens regt deden, en hen uit de slaverny der grooten verlosten.
Jan II, die in 1294 zyn doorluchtigen vader in het hertogdom opgevolgd was, had het steen, en voorzag derhalve dat hy niet oud zou worden. Zyne ziekte nam daerenboven omstreeks 1312 zoodanig toe, dat alle hoop van leven verloren ging, waerdoor hy genoodzaekt werd om naer middelen uit te zien ten einde zyne erfenis zoo goed mogelyk aen zynen eenigen zoon over te maken. Deze was maer ruim twaelf jaren oud, en ging van den eenen kant eene schatkist zonder geld vinden, en van den anderen tegen inwendige twisten te kampen hebben. Om deze voor te komen, besloot de vader de klagten der stedelingen
- ↑ Zie den Middelaer. Eerste Jaerg, bl. 309 en vlg.
