Pagina:La Rochefoucauld - Œuvres, Hachette, t1, 1868.djvu/162

niet vleiend genoeg is. Het lijkt alsof het nooit de bedoeling van de schilder geweest is, dit werk uit te geven en dat het nog opgeborgen zou zijn in zijn werkkamer, ware het niet dat er een slechte kopie rondging en zelfs sinds enige tijd in Holland terecht was gekomen, waardoor een van zijn vrienden verplicht was mij een andere te geven, die hij zei geheel gelijkluidend te zijn aan het origineel; maar hoe correct die ook is, mogelijk voorkomt het niet de censuur van zekere personen die het niet verdragen dat men het zich in het hoofd haalt door te dringen tot de kern van hun hart, en die menen het recht te hebben te verhinderen dat de anderen hen kennen, omdat zij zichzelf niet willen kennen. Omdat deze Maximen vol zijn van dat soort waarheden waar de menselijke trots zich niet gemakkelijk in schikt, klopt het dat het bijna onmogelijk is dat men er niet tegen in opstand komt en dat ze zich geen censoren op de hals halen. Dus voor hen voeg ik hier een Brief in, die men mij heeft gegeven, die geschreven is nadat het manuscript verschenen was,