Pagina:La Rochefoucauld - Œuvres, Hachette, t1, 1868.djvu/382

Men moet er zich dus niet over verbazen als zij de partij kiest van spartaanse ascese en daar verwoed meevecht om zichzelf te vernietigen, want terwijl ze zich op de ene plaats te gronde richt herstelt ze zich op een andere; als men denkt dat ze haar genoegens laat varen doet zij niets anders dan die uitstellen of wijzigen en als men meent dat ze verslagen en op de vlucht gejaagd is ziet men haar al triomferend in haar eigen nederlaag terug. Ziedaar het portret van de eigenliefde, waarvan het hele leven niets anders is dan een grote en lange rusteloosheid; de zee vormt er een tastbaar beeld van, en de eigenliefde vindt in het heen en weer deinen van de onophoudelijke golven een getrouwe weergave van de turbulente opeenvolging van haar gedachten en van haar eeuwig in beweging zijn.