Pagina:Mengelingen Deel 1.pdf/70

— 68 —

» Een Koning is niet meer dan mensch;
 » Ik ben een mensch als hy;
» En meerder is genoegen waard,
 »Den heel een Monarchy.

» Ik kende een’ Koning, verr’ van hier:
 » Hy liet een Dochter na:
» In schoonheid had zy, buiten u,
 » Gelijk noch wedergâ : — »

Hier zweeg hy, gaf een diepe zucht,
 Die door zijn’ boezem sneed;
En ’t scheen of hem zijn bloedend hart
 Zijn nieuwe min verweet. —

Hy zweeg. De schoone treedt hervoort,
 Op ’t hevigst aangedaan;
En vraagt hem, wie de schoonheid was,
 En bidt hem voort te gaan.

« Ach (zegt hy)! verg my geen verhaal
 » Van hare aanloklijkheên!
» Mijn oog heeft ze al te wel gezien;
 » Mijn hart daar voor geleên.

» Neen ’k schetste u, noch heur’ eedlen tred,
 » Vol majesteit en zwier;
» Noch ’t minlijk lachjen van heur’ mond,
 » By al heur zachtheid, fier.

» Ik male u, noch heur vlammend oog,
 » Dat door de harten drong;