hanen en wilde honig.
Denk, peins, overweeg... twijfel... overweeg nogmaals, en weder, en nogeens... altijd door, altijd op nieuw.
Rek uw begrip tot de uiterste grens der mogelijkheid van kennen, kunnen, weten, en begrijpen.
Schroef uw denkvermogen op tot de hoogste mate van bevatting.
Span uwe gedachten voor de logge vracht van alle onopgeloste vraagstukken... zweep ze voort met de kracht van uw wil, tot raders en zeelen kraken...
Hebt ge dit alles gedaan?
Als ge dit zult gedaan hebben tot uwe ziel vermoeid is, tot uw vleesch zich afscheidt van 't gebeente...
Als ge dan eindelijk meent iets te hebben geleerd, iets te weten, iets te begrijpen...
Keer dan terug uit de woestijn. Volg de inspraak van uw hart dat aandrijft tot meêdeeling, en zeg:
― Broeders, ik geloof deze zaak is alzoo...
