geen kwestie van accusatief of declinatie. ’t is een zaak
van gehoor.
37. Als ik doof was, zou 'k niet kunnen schrijven.
38. Een individu leert veelal zijn taal van ’n schoolmeester, dat jammer genoeg is. Maar die schoolmeesters moeten die taal niet maken. Zijzelf behooren die te leeren van 't volk dat die taal spreekt en schrijft.
En weér moeten de schoolmeesters niet alles goedvinden wat dat volk schrijft en spreekt. Zij moeten ziften en kiezen, dat is: ze moeten geen schoolmeesters zijn.
39. Tussen ziel en taal ligt de lengte van een trompet. Ik gis - en geloof bijna - dat weinig trompetten zoo kort zijn als de hollandsche.
40. In elke levende taal is een gedeelte dood. "Die vrouw heeft een vlek op haar neus." Haar neus leeft. "Waar moet ik die tafel zetten? Zet haar in den hoek." Haar is dood. Zoo is er veel dat ik woû uitknippen als dorre takken. 't Geeft ruimte, licht, leven, aan de groene.
41. Ik leg mij toe op 't schrijven van levend hollandsch. Maar ik heb schoolgegaan.
42. Ik ken weinig schrijvers op wier geschrijf ik zooveel aanmerkingen heb als op 't mijne.
43. Als ik schrijf "produKt," "aKKlimatisatie," enz. bedoel ik daarmeé niet dat die woordeN zoudeN moeteN wordeN geschreveN met K’s.
Ik stem voor C, omdat die makkelijker te schrijven is,
