zonder één g er in, die zoo lelijk is in ons schoon hollandsch.
Ik durf nog niet schrijven »hollans” maar er zal een tijd komen dat ’k ’t durf.
Hij of hy is ook niet mooi, tenzij er een klemtoon op valt. Melis Stoke en ik vinden »zegti” en »doeti” goed. Kom-aan, laat ons dat doen... we winnen daardoor kracht in hij.
Neen, zegt-i snel, wat-i wil, wil-izelf,
omdat hij dat begeerd heeft.
Wat-i denkt, wat-i zegt, wat-i doet,
werd in zijn ziel geboren ... doet HIJ.
48.Een ruiter viel van ’t paard, en sints dien tijd,
Noemde ieder die van ’t paard viel, zich een ruiter.
49. Als ‘n hardlooper z’n been breekt, is 't bal paré
bij de kruipers.
50. Ik paste een hoed, en zei: die maat is goed. Mijn
kleine jongen had een hoedje noodig, en woû dezelfde maat
hebben.
— Papa, je hebt gezegd die maat was goed.
Zoo'n kind! ...
51. Wie me wat nadoet, is dikwijls m’n vijand,
meestal vervelend, en altijd een dwaas,
52. ’t ἀυτός ἐφή der leerlingen van Pythagoras bevalt me
niet in Pythagoras.
53. ’t Aankleven van een opinie „ omdat ikzelf het gezegd heb”
Is mij een duid’lijke wenk dat ik *t niet goed heb gezegd.
