dat ze nooit een slag leverden — ’t zou anders afgeloopen zijn als Generaal X. heden nacht voor vier uren een estafette had gezonden...”
De domme kwaadaardigheid ...
— Wat is dat?
— Definitiën zijn moeielijk. Val me niet in de rede. De kwaadaardige domheid redeneerde ditmaal juist. Het was waar... als ik dien nacht een estafette had gezonden...
Begrijp eens hoe verdrietig ik was.
Terstond na de tijding van den verloren slag, liet een der manschappen verzoeken bij mij toegelaten te worden. Men liet hem binnen:
— „Generaal, ik ben de schildwacht die op post stond onder uw venster, dezen nacht van twee tot vier...”
— „Hm!...” zeî ik.
— „Generaal, ’t was half drie.”
— „O God, riep ik, waarom dat niet gezegd toen ’t weten mij noodig was!” .
Daarop ben ik gestorven.
79. Ik heb eene modiste gekend die een onnatuurlijk kindje had. „Onnatuurlijk” zeg ik voor de eer mijner modiste die gehuwd was. 1k zal u straks den naam zeggen van den vader.
De goede vrouw had haar kindje zeer lief, en kleedde ’t zoo smaakvol ze kon. Een lintje hier, een lintje daar. Soms eenvoudig, dan weêr bont. ’t Was der moeder éénig genot zich bezigtehouden met den opschik van haar kind.
En wie ’r soms zeggen mogt: die kleur is te rood, of te geel, of te flets... die rand te breed, die sluijer te digt, dat gaas te ijl... wie ‘r mogt klagen over gebrek aan smaak of gebrek aan bekwaamheid... niemand dacht er aan, de zorgvuldige moeder te beschuldigen van gebrek aan liefde voor haar kind.
