52
van een bod, — of nog winstgevender kontrakten, te bewegen tot verraad aan het doel dat ik voor oogen heb.
Mijne bekwaamheden zijn luttel, — mijne persoonlijke neigingen leiden mij meer tot kalmte dan tot moeijelijken strijd, — maar hoe zwak ook, zie ik den vijand rustig in ’t gezigt, en wanhoop niet aan de overwinning. Ik heb wilskracht, en ik weet wat ik dragen kan: multa tuli.
Wat nu mijne politieke geloofsbelijdenis aangaat, geloof ik mij te kunnen bepalen tot de verklaring dat ik in de Tweede Kamer wenschte aan te dringen op waarheid.
Het lust mij dienaangaande eenige regelen te herhalen, die ik publiceerde na den dood van den volksvertegenwoordiger Stolte, omdat zij ook thans nog, de vrij juiste uitdrukking zijn van mijne meening dienaangaande:
(Amsterd. Courant: December 1859.)
„Met innige belangstelling las ik het artikel in de Amst. Courant van 6 dezer, waarin hulde wordt gebragt aan de verdiensten van den overleden afgevaardigde uit Amsterdam, den heer H. Stolte.
„Het is een goed teeken dat het verlies van een lid der volksvertegenwoordiging als de heer Stolte, niet onopgemerkt wordt voorbijgegaan, en het is te verwachten dat ook zij, die van den overledene verschilden in staatkundige kleur, het afsterven betreuren van den man die, naar ik met de redactie der Amst. Courant geloof: „in het algemeen belang, vooral met betrekking tot Indië, gedaan heeft wat hij kon.”
