»Stad- en landgenooten!
Indien gy voorgaande bladzyden gelezen hebt van een man, die zegt niet te kunnen schryven, indien hy U heeft mogen duidelyk maken, wat Indie voor ons is, indien zyn krachtige taal den weg tot uw hart heeft mogen vinden, verblydt my dan met uwe giften; zoowel de geringere als milde zullen dankbaar aangenomen, en naar Indie overgemaakt worden. Van de ingekomen gelden zal in de Nieuwe Rotterdamsche Courant melding worden gemaakt.
Nog slechts eene overweging druk ik U op het hart: de afstand is ver, spoedig geven is dubbel noodig.
| Rotterdam, Mei 1861. | H. Nijgh, Uitgever.” |
Naschriftje (1865).
Zoo schreef de Heer Nygh in 61. Het stukje: Wys my de plaats, enz. werd goed verkocht, en binnen weinig tyds was de uitgever in-staat ruim ƒ 1300 naar Indie te zenden. [1] Hyzelf had daar-
- ↑ (Noot van 1875.) In de N. Rotterdamsche Courant van (?) Augustus 1861, komt het volgende voor: „Rotterdam, 3 Augustus. Naar wy vernemen, heeft het werkje: Wys my de plaats waar ik gezaaid heb, door Multatuli, door den heer H. Nijgh uitgegeven ten voordeele van de slagtoffers van den watersnood in Nederlandsch-Indie, opgebragt netto ƒ 1315,99.” Het spreekt vanzelf dat de heer Nygh, zelf direkteur van dat blad, zich door deze mededeeling aansprakelyk stelde voor de overmaking der bedoelde gelden. Dit heeft evenwel een myner zeer edele landgenooten niet belet, in zeker Studenten-tydschrift den twyfel te opperen of die som wel terecht gekomen was waar ze wezen moest. M.a.w. hy strooit het vermoeden uit, dat ik die ƒ 1300 zou genoten hebben. De man heet Esser, en zal waarschynlyk hier-of-daar wel byzonder „geacht” zyn. M’n beroep op de meegedeelde annonce zal wel voldoende wezen ter toelichting dezer zeer nederlandsche liefelykheid. Liever evenwel legde ik hier stukken over van de Indische of Nederlandsche Regeering, waarby me — by-wyze van dankbetuiging dan — kennis werd gegeven van de ontvangst. Maar zulke stukken zyn niet tot my gekomen. Ook dit noem ik…nederlandsch. Is m’n verachting gegrond of niet?
