Pagina:Oorlog, Verzen in staccato.djvu/5

Deze pagina is proefgelezen

OORLOG.

Verzen in Staccato.

DOOR

A. H. FEIJS.

1.

De slag.

  De zon.
Een woud.
Een veld.
Een vliet:

’t Is geel,
groen, blauw,
maar rood
is ’t niet.

Gerij.
Gedraaf.
Geschut.
Gedreun:

  Gegil!
Gekerm!
Gezucht!
Gekreun!

Geen zon.
Geen woud.
Geen mensch!
Geen hart!

’t Is bloed!
’t Is rood!
’t Is grijs!
’t Is zwart!

2.

Oorlog!

  Een volk.
Een land:
Het bloeit.
Het geurt.
  Eén graf!
Eén brand!
Men rouwt.
Men treurt.

3.

De verlaten loopgraaf.

  Een wond
in d’aard!
Een geul!
Een spleet!

Deed dat
de mensch,
die denkt,
die weet?

Arm, voet,
been, hoofd.
’t ligt al
dooreen.

  Men zoekt
een mensch!
Er is
er geen!

Slechts bloed!
slechts stank!
Slechts lijk!
Slechts dood!

Op, op!
Meer moord.
Uw land
blijv’ groot!