Wij hebben gezien, dat volapük bestemd is om de internationale taal voor de geheele aarde te worden. Doch waarom een nieuwe taal gemaakt? Waarom voor zulk een internationale taal niet een der bestaande levende talen genomen? Waarom, bij voorbeeld, daartoe niet het engelsch gekozen, de taal die van alle talen het verst over de aarde verspreid en bovendien het gemakkelijkst te leeren is? Om op deze vragen te antwoorden, kunnen wij de geschiedenis laten spreken. Immers, er zijn reeds verschillende talen geweest, die min of meer op den naam van wereldtaal konden roemen. In oude tijden was het grieksch de wereldtaal: de trotsche Romein zelfs boog zijn hoofd voor het grieksch; hij leerde grieksch! Er is een tijd geweest waarin er aan alle kusten der Middellandsche zee grieksch werd gesproken en geschreven; doch de macht van Athene zonk, Rome verhief zich hoe langer hoe meer, en de taal der Romeinen, het latijn, verspreidde zich over de geheele toenmalige beschaafde wereld; ja zelfs nog in de middeneeuwen was het latijn de wereldtaal. Doch ook voor het latijn kwam een tijd van ondergang: langzamerhand werd het verdrongen door het fransch. Wie voor een beschaafd man wenschte gehouden te worden, moest fransch verstaan; wetenschap en kunst, diplomatie en verkeer gebruikten het fransch als wereldtaal. En wat er met grieksch en latijn en fransch is gebeurd, zou ook zeker het lot worden van het engelsch, ja van elke andere bestaande taal, indien men zou trachten daarvan de wereldtaal te maken. Staatkundigen, handeldrijvenden, ja allen bij wein het nationaliteitsgevoel niet is verdoofd, zijn te jaloers om lang te kunnen dulden, dat de taal van een vreemde natie de heerschende kan blijven - een volk dat zijn taal verliest, houdt op een volk te zijn!
