heeft 900 lesuren noodig om zijn taal goed te leeren schrijven, namelijk zonder spelfouten te maken; de Duitscher echter heeft 1500, en de Engelschman zelfs 2500 lesuren noodig! Geen wonder ook, als men bedenkt hoe het engelsch geschreven en uitgesproken wordt; de Engelschman schrijft judge, en spreekt hit uit dsjodsj; hij schrijft ewe, en zegt joe; hij schrijft lieutenant, en zegt leftenen. Ja, spotvogels zeggen: een Engelschman schrijft Boz, en spreekt het uit Dickens.
En zulk een taal nu zou de wereldtaal kunnen worden? Onmogelijk. Doch als een der levende talen daarvoor niet deugt, waarom dan niet een der doode talen, latijn of grieksch bij voorbeeld? Eilieve, die talen zijn voor goed dood; de begrippen, die de hedendaagsche volken behoeven, zijn er niet in. Door het invoeren in die talen van de noodzakelijke moderne begrippen en denkbeelden, zouden zij bedorven worden, zij zouden ontaarden en hun klassieke waarde verliezen. Neen! beter is een geheel kunstmatige, een gemaakte taal, die uitblinkt boven alle talen door lichtelijk te leeren te zijn, door zinrijke kortheid, onweersprekelijke consequentie, gezonde logica en voldoend ewelluidendheid; beter zulk een taal, dan een verknoeide, moeielijk aan te leeren en doode taal. En zulk een voortreffelijke taal is volapük: wat ik hier later wensch te bewijzen.
