geschiedenis slechts enkelen weet aan te wijzen - welnu, zulk een ineternationale taal bestaat, haar naam is Volapük!
Zoo even heb ik aangetoond, waarom volapük, boven alle levende en doode talen, de wereldtaal zal worden. Volapük zal dit vooral worden omdat, zooals Francisque Sarcey zoo terecht heeft gezegd, deze taal genoemd mag worden une langue sémaphorique à l'usage de l'oreille. Zijn bedoeling is deze: Alle volken hechten de zelfde beteekenis, den zelfden zin, het zelfde begrip aan de cijfers, ofschoon zij er, elk in zijne eigene taal, verschillende woorden voor gebruiken. Neem, bij voorbeeld, het cijfer 4. Een Franschman zal lezen quatre; een Engelschman four; een Nederlander vier; een Spanjaard cuatro; een Rus tsjetiré. Doch geen van allen zal zich in dat cijfer bedriegen: 4 is 4 in alle talen en in alle landen der wereld.
Zoo is het ook met de seinvlaggetjes der zeelieden: het seinen door middel van bepaalde vlaggetjes en het daarbij gebruiken van een woordenboek, waarin de beteekenis der seinen vermeld staat, is het algemeen aangenomen middel, waardoor de meest verschillende volken op zee met elkander van gedachten kunnen wisselen, hoewel zij zeer verschillende talen spreken: elk vlaggetje stelt een bepaald cijver voor; het cijfer in het woordenboek wijst de phrase aan. De seinvlaggen, waaruit de Engelschman leest, where are you bound for? zeggen den Nederlander: waar gaat de reis heen? enz.
En zooals het is met de cijfers en de seinvlaggetjes, is het eveneens het geval met de muzieknoten, met de teekens die in de wiskunde, de meetkunde, de algebra,
