volkomen afgerond geheel, een volmaakt kunststuk is, waaraan niets meer te veranderen of te verbeteren valt. Zij verketteren terstond elken andreen volapükist, die slechts een kleine verandering of wijziging voorslaat. Zij zijn streng conservatief, en hangen met zulk hartroerende trouw aan het oude en oorsrponkelijk volapük van 1879, dat zij daardoor voor de verwezenlijking van de wereldttaal-idee veel gevaarlijker zijn dan sommige professorale pessimisten, die volapük zoo vijandig zijn, dat zij verklaren dat die taal hen eigenlijk niet eens de moeite waard is om er zich mede te bemoeien. Die optimisten zien in het bestaande volapük de quintessence van den menschelijken geest, en elk tornen daaraan in hun een gruwel!
Gelukkig zijn er echter ook vele oprechte volapükisten, die de zaak koelbloedig beschouwen, die de wereldtaal-idee zuiver objectief behandelen. Zij zijn volkomen overtuigd van de zeer groote waarde van volapük, doch zij zijn tevens ijverig bezig die taal op te bouwen en te ontwikkelen, opdat zij eenmaal haar doel volkomen bereike. In het Nogan volapükik No. 8, heb ik reeds het volgende gezegd, sprekende over de vele veranderingen enz. in volapük, die er van verschillende kanten worden voorgesteld: „Oko, atos binos vemo gudik; ibo binos velatik das pük at no mütom vedön pük nelifik. No! mütom blibön lifik e liflik e in mufam as sibinel noganik e lisälik, e dub atos polefulnom e pokulivom ko menad valik;“ dat is in onze taal: „Op zich zelf beschouwd, is zulks zeer goed; want het is waar, dat die taal geen doode taal moet worden. Neen, zij moet levend en levendig blijven en in beweging, zooals elk georganiseerd en verstandelijk wezen, en daardoor zal zij volmaakter worden en zich ontwikkelen met de geheele menschheid.“ En De Vogüé zegt ongeveer het
