zelfde in de Revue des Deux Mondes, 15 Mars 1888: Une oeuvre d'art, si elle naît viable, est un organisme comme les autres, qui se développe, grandit et fructifie avec le temps. Zeker, er is geen twijfel aan of volapük zal blijven bestaan, maar het moet zich blijven ontwikkelen, het moet volmaakter worden, om na verloop van tijd een onberispelijk kunstwerk te mogen heeten.
Volapük, zooals het door de hand van Schleyer aan de menschheid is gegeven, is te vergelijken bij een bronzen standbeeld: de tegenwoordige echte volapükisten, mannen als Kerckhoffs, Runström, Schnepper, Herold en vele anderen, zijn het die met beitel en hamer werken, om de vormen en lijnen van het standbeeld, die bij het gieten gebrekkig zijn aan 't licht gekomen, te verbeteren en te wijzigen; zij zijn het die de doffe plekken door schuren en poetsen glad maken'; zij zijn het die niet moede worden te doen wat zij kunnen, om het kunstwerk te maken tot een prachtstuk.
Volapükan nedänik en De Tijd en met die bladen allen die in het volapük van Schleyer gelooven, zij kunnen gerust zijn: volapük zal niet vergaan en zijn grondslagen niet worden ondermijnd, door hetgeen er aan verbeterd en veranderd mag worden door de bovengenoemde echte objectieve volapükisten; integendeel, zij zijn het juist die met hart en ziel uitroepen: volapük lifomös, flolomös, glofomös! dat is, zooals wij latinisten zeggen: vivat, floreat, crescat volapük!
