geleerde en handelszaken te vormen, gegrond op de arysche woordenlijkst en spraakkunst in hun eenvoudigsten vorm, en te dien einde het houden van een internationaal congres voorstelde, welks eerste zitting te Parijs of te Londen zou worden gehouden. Het woord volapük wordt in dezen brief in het geheel niet genoemd, en hoe onze professoren er dus toe gekomen zijn, bij het behandelen van dien brief, met minachting te spreken over volapük, is voor een gewoon mensch niet helder. Trouwens, als wij in het bovengenoemde opstel van den vice-president der Philological Society, Alex. J. Ellis, F. R. S., de geschiedenis van dien brief lezen, wordt het eenigszins begrijpelijk, dat men er aanleiding in vond, ook over volapük een woordje te zeggen. Ziehier wat de genoemde taalkenner zegt;
„De bovengenoemde brief was gegrond op het verslag van een commissie van drie leden, benoemd om de wetenschappelijke waarde van volapük te onderzoeken. Het blijkt dus, dat die commissie niet geroepen was om een plan voor een algemeene taal in 't algemeen te bespreken, maar wel de wetenschappelijke waarde van een bepaald voorstel te behandelen. Die commissie ging dus veel verder dan haar was opgedragen. Na een inleiding, waarin de wenschelijkheid, ja zelfs de noodzakelijkheid van een internationale taal werd aangetoond, vooral met het oog op de thans bestaande babylonische verwarring in de verhandelingen van genootschappen, die door de American philosophical Society werden ontvangen, en dus in 't bijzonder voor geleerde doeleinden, ging de commissie over tot een onderzoek naar de vereischten van een taal, waardig om de aanbeveling van de Society
