naamste uitvinders mogen hier een plaatsje vinden. In de 17e eeuw: Leibnitz, Descartes, Becker, Wilkins; in de 18de eeuw: Berger, De Cornel, Vater, De Marmieux, Budef, Chambers, Sicard; in de 19e eeuw: Näther, Niethammer, Stein, Sinibaldo, de Mas, Parat, Moses Paic, Gablenz, Pizo, Sudre, Ochando, Holmar, Caumont, Lambert, Letellier, Steiner Backmeier, Einstein, Bauer, en eindelijk Schleyer, die in de lente van 1879 zijn volapük aan de wereld schonk.
Niet lang was volapük in de wereld of weldra kwamen er naäpers. Een van de eersten was P. Steiner, die in 1885 een wereldtaal verkondigde, onder den naam van Pasilingua. Laat ons eens zien in hoe ver die Pasilingua een concurrent van volapük kan zijn. Ik heb de moeite genomen die pasilingua te bestudeeren, en mij is gebleken, dat Steiner een neutrale grammatica wil scheppen, een grammatica, waarin elk volk zijn eigene woorden vindt, doch eindigende in door hem bepaalde uitgangen. Om nauwkeurig te spreken: woorden uit elke taal juist niet, maar wel de stammen der woorden en daaraan de Steinersche uitgangen. Bij voorbeeld: als een Duitscher een brief wil schrijven aan een Franschman, neemt hij een duitsch-fransch woordenboek; zoekt het fransche woord op; neemt den stam daarva, en hagt er een Steinerschen uitgang aan; de Franschman behoeft dan slechts die uigangen te kennen, en hij verstaat wat de Duitscher hem in dat Steinersche fransch zegt. Een Nederlander, die aan een Rus of een Griek wil schrijven, moet eveneens eerst de russische of grieksche stammen der woorden opzoeken, er de neutrale uitgangen aan hangen, en ... klaar is hij! Ja wel, mits hij eerst russisch of grieksch heeft geleerd, en wel zoo veel om de stammen der woorden te kunnen onderscheiden. En zo met Engel-
