gens Kerckhoffs verdienen slechts het fransch, het engelsch, het duitsch en het russisch voor modellen te worden genomen. Alle overige talen zijn buiten gesloten.
Als een taal, gemaakt door een beschaafde natie en in welke de waarneming, de wetenschap en de ondervinding van zoo veel generatiën is opgenomen, niet veel kans zou hebben om te worden aangenomen, zal men dan een taal aannemen, gemaakt door een enkel mensch? Men zal zeggen: volapük is reeds zeer verspreid. Welnu, dit bewijst dat zijn uitvinder den spijker op den kop heeft geslagen, en dat een kunstmatige taal het vraagstuk kan en moet oplossen. Maar zal volapük uitsluitend en algemeen worden aangenomen? Ik weet het niet; ik weet slechts, dat, wat er ook gebeure, het gelukkige initiatief van den uitvinder resultaten zal hebben.
Zonder nieuwigheden is er geen vooruitgang denkbaar, en desniettemin hebben nieuwigheden en uitvinders van nieuwigheden altijd vijanden gehad. Dit is een bekende zaak, doch die hier niet behoeft verklaard te worden. Om die vijandschap te voorkomen - niet volkomen, want dat zou onmogelijk zijn, maar zoo veel mogelijk - dunkt mij, dat het beste middel zou zijn, iedereen, die wilde en er lust toe had, te laten medewerken tot het vormen van een kunstmatige taal. Een andere oplossing ken ik niet.
Men heeft beweerd, dat een algemeene taal een onmogelijkheid is, en dit is waar, indien men daaronder verstaat een taal die de bestaande talen kan onderdrukken. Zoo iets zou inderdaad en practische ongerijmdheid zijn. Doch dit is de vraag niet. Men moet een kunstmatige taal hebben, die voor de internationale betrekkingen worde wat het latijn geweest is in den
