aan het blinde toeval, maar dat zij worde opgebouwd en aangenomen met overleg en met wijsheid.”
Nu, zulk een met overleg en met wijsheid opgebouwde, en thans reeds door ongeveer twee millioen denkende wezens aangenomen algemeene taal, is: volapük. Volapük is de vrucht van de studie en van het denken van een groot taalgeleerde, van een man, wiens geest als doortrokken is met den geest der menschelijke taal. Volapük is te vergelijken met de naaimachine, de schrandere uitvinding van Elias Howe. Ziehier hoe ik dit bedoel. In den steentijd misschien reeds, maar in elk geval in den tijd, toen de mensch nog in holen woonde en in Europa wilde dieren vervolgde met steenen bijlen en vuursteenen pijlspitsen, kwam een der schrandersten reeds op het denkbeeld om dierehuiden aaneen te naaien, door middel van vischgraten, die gebruikt werden om er gaatjes in te prikken. Naderhand, vele eeuwen later, toen de mensch reeds de kunst om metaal te bewerken had geleerd, werden die vischgraten en beenspliters vervangen door metalen naalden. En zulke metalen naalden, een eindje metaaldraad met een punt aan het eene en een oog aan het andere einde, bleven in gebruik tot in onze eeuw, zonder een enkele verbetering te ondergaan sedert de ijzerperiode:| zij waren een uitvinding, niet van de spraakmakende, maar van de naaldmakende gemeente. Wel waren er later sommigen, die getracht hebben machines te maken met naalden, om er mede te naaien; maar nooit gelukten die proeven, want de man, die het probleem zou oplossen, was nog niet geboren. Eindelijk kwam Elias Howe op het denkbeeld om het oog van de naald te plaatsen aan de punt, en de naaimachine was uitgevonden; de naaimachine, de vrucht
