“En ik kan je vertellen,” voegde de tweede broer eraan toe, “dat er een vrouw op de rug van je kameel zat.”
"En deze vrouw," zei de derde broer, "zodat je weet dat we je de waarheid vertellen, vertel ik je, was zwanger."
Nadat hij deze woorden had gehoord en begon te geloven dat de jonge mannen zijn kameel hadden gestolen vanwege de vele ware aanwijzingen die ze hem hadden gegeven, en hij die niet had kunnen vinden op de door hen aangegeven weg, besloot de kameelbestuurder voor het gerecht te gaan en de jonge mannen ervan te beschuldigen dat ze zijn kameel onderweg hadden gestolen. Hij verscheen daarom voor de rechter en de drie broers, die er ernstig van werden beschuldigd diefstal te hebben gepleegd, werden naar de gevangenis gestuurd. Dit feit bereikte de oren van de Keizer die nogal geïrriteerd was omdat hij zich hoogstijverig had ingespannen zodat men veilig en zonder angst voor roofovervallers door zijn koninkrijk kon reizen. Daarom beval hij, behoorlijk verontrust, dat de jonge mannen de volgende dag in zijn aanwezigheid moesten worden gebracht, en nadat hij ook de kameelbestuurder had opgeroepen, wilde hij, in aanwezigheid van de jonge mannen, door hem op de hoogte worden gebracht van alles wat er was gebeurd. Nadat hij van de kameelbestuurder een volledig begrip van de feiten had gekregen, met bepaalde gedetailleerde informatie over de verloren kameel die hem door de jonge mannen was gegeven, richtte hij zich tot hen, zeer verstoord, met de volgende woorden:
“Jullie hebben nu de beschuldigingen gehoord van de kameelbestuurder tegen je, en vanwege de informatie die jullie hem gaven, ben ik er zeker van dat jullie zijn dier hebben gestolen, aangezien hij het ondanks grote inspanningen niet kon vinden op de weg die jullie hem hadden aangeduid.
