Laat me hier een irrationeel dier brengen, zodat ik het u allemaal zal laten zien.
“Daarop beval de Keizer onmiddellijk een mus te zoeken, en gaf het aan de filosoof, die het verdronk, en op de grond gooide. Met zachte stem sprak hij er een paar woorden over, waarna hij onmiddellijk dood op de grond viel, en de herleefde mus door de kamer, waar ze waren, begon te vliegen en na een lange tijd keerde het terug naar het lijk van de filosoof, en zong over hem totdat hij werd gereanimeerd terwijl de mus daar dood bleef, zoals voorheen. De Keizer had eindeloze bewondering voor deze demonstratie, en net als de filosoof, verlangde hij er vurig naar om zo'n geheim te leren. Hij vroeg het de filosoof met gegenheid, die niet wist of hij kon weigeren het hem in zijn geheel te openbaren.
Toen hij vervolgens het geheim van het mysterie onder de knie had, liet hij bijna elke dag een vogel brengen, die hij doodde, en toen zijn geest erin overging, werd zijn eigen dode lichaam voor dood achtergelaten. En nadat hij zich zoveel had geamuseerd als hij wilde, reanimeerde hij zichzelf door zijn geest weer in zijn lichaam te laten terugkeren terwijl hij de vogel dood achterliet. En met deze vaardigheid ontdekte hij de innerlijke gedachten van veel van zijn vazallen, en hij strafte de kwaadwilligen en beloonde de goeden met vele gaven en handhaafde zijn koninkrijk in opperste rust.
Zijn raadsman begon zich van dit feit bewust te worden, en omdat hij wist hoe dierbaar hij zijn vorst was, besprak hij op een dag met hem hoe bekwaam hij was geworden in deze kunst, en hij vertelde
