Dus toen de jongeman haar zag, was hij er zeker van dat de gouvernante hem de waarheid over haar schoonheid en deugd had verteld. En hij besloot haar tot vrouw te nemen, en wilde dit onmiddellijk aan zijn vader vertellen.
Dit maakte de Koning ongelofelijk blij en opgewekt, want hij had de hoop al verloren, dat zijn zoon een vrouw zou vinden die hem zou bevallen. Hij riep zijn raadgever bij zich en vertelde hem de wens van de jongeman. In het geheim gingen ze akkoord met het huwelijk en besloten de openbare aankondiging voor een geschikt tijdstip te reserveren. Doch de jongeman, die de jonkvrouw vurig beminde, was met wonderbaarlijke vreugde vervuld en wilde niets liever dan het huwelijk onmiddellijk vieren. Maar zoals het God behaagde, was het kort daarna dat de Koning werd overvallen door een ernstige ziekte en stierf.
Vanwege zijn dood volgde de zoon hem op in de regering van het koninkrijk. Na de belangen van de stad en zijn vazallen te hebben behartigd, werd het huwelijk aangekondigd met een groot feest en werd de nieuwe echtgenote naar het koninklijk paleis geleid. En nadat de bruiloft plechtig was gevierd, wilde hij met het meisje intiem gaan worden. “Sire,” zei ze, “ik weet heel goed dat ik aan u onderworpen ben en dat het mij past om met uw wens in te stemmen. Toch wil ik u, voordat u naast me gaat liggen, een oprecht verzoek doen, namelijk dat, aangezien u mij tot uw vrouw hebt genomen, mijn naam naast de uwe aan de munten van uw koninkrijk toe te voegen.”
