Deze pagina is proefgelezen
- Hoe, siddert gij daar van?
BIANCA.
- Hij at bij mij; doch daarom siddre ik niet.
JAGO.
- Ei, deed hij dat! 'k beveel u, ga met mij.
EMILIA.
- Foei, foei, boeleerster!
BIANCA.
- Dat ben ik niet; ik leef in eer en deugd,
- Als gij die mij zoo hoont.
EMILIA.
- Als ik? o foei!
JAGO.
- Mijnheeren, zien we Cassioos wond verbinden: —
- Kom, dame, u leert men dra eene andre les. —
- Loop naar de citadel. Emilia, zeg
- Den generaal en zijner gemalin,
- Wat hier geschiedde. — Ik bid u heeren, komt.
(Ter zijde.)
- Dit is de nacht die mijn verderf beslist,
- Of mijn fortuin voor altijd vergewist.
(Af.)
TWEEDE TOONEEL.
Eene slaapkamer. DESDEMONA ligt te bedde en slaapt;
een nachtlicht staat nevens haar.
OTHELLO treedt op.
OTHELLO.
- Het is haar schuld, het is haar schuld, mijn ziel, —
- ô Dat ik ze u niet noeme, kuisch gesternt! —
- Het is haar schuld. — Maar 'k wil haar bloed niet plengen,
- Die huid niet kwetsen, witter nog dan sneeuw,
- En glad gelijk een standbeeld van albast.
(Hij legt zijn zwaard af.)
- Doch sterven moet ze, of zij bedriegt er meer.
- Doe uit dat licht, en dan — doe uit dat licht
- Indien ik u, gedienstig nachtlicht, doof,
