GUILLAUME APOLLINAIRE. †
De dichter Guillaume Apollinaire is als slachtoffer der griepepidemie op 38-jarigen leeftijd te Parijs bezweken.
Wij gedenken hem hier niet slechts als dichter, als toneelschrijver en romancier, maar vooral als aanvoerder van een letterkundige groep en als de koene verdediger der nieuwe stroomingen in de schilderkunst, waarvan hij blijk gaf in het bekende, goed geschreven werk „Les Peintres Cubistes”, waaruit wij in een der volgende nummers enkele fragmenten zullen aanhalen.
Het bericht bereikte ons door een schrijven van Gino Severini, uit welk schrijven duidelijk blijkt hoe bemind en geëerd Apollinaire was onder zijn Parijsche vrienden en collega’s. Dit schrijven, dat wij ontvingen toen het November-nummer van „De Stijl” juist was afgedrukt, laten wij hieronder in zijn geheel volgen.
Mon cher Van Doesburg,
[auteursrechtelijk beschermd]
| Votre GINO SEVERINI. |
HET BEPAALDE EN HET ONBEPAALDE.
DOOR PIET MONDRIAAN.
Het bepaalde is voor ons positief, absoluut, voor zoover we het ons objectief kunnen stellen. Alleen objectief kunnen we spreken van het bepaalde (dat dan universeel en het universeele is): subjectief kennen we verschillende bepaaldheden (die dan min of meer individueel zijn).
Als het universeele — buiten tijd — het bepaalde is, moet het individueele, waarin en waaraan het universeele — in tijd — verschijnt, zoowel als de ziening daarvan, het onbepaalde zijn.
Het onbepaalde schijnt — in tijd — bepaald, het bepaalde schijnt in tijd — onbepaald. Steeds subjectiveeren we min of meer het eene bepaalde (N.B. art. VIII) en deze subjectiveering is voor ons het bepaalde. We zien — in tijd — het ééne bepaalde in graden van klaarheid en elke graad van klaarheid is het — tijdelijk — bepaalde
14
